De tijd dat politieke partijen in de aanloop naar de Tweede Kamerverkiezingen nogal ééndimensionaal en doorgaans behoorlijk saai campagne voerden ligt nog niet zo ver achter ons. Dat blijkt onder andere uit de vreselijke posters die op achterhaalde verkiezingsborden door het hele land zijn geplakt. Gelukkig wordt anno 2017 inmiddels ook volop gebruik gemaakt van moderne communicatiemethodes en –technieken om de politieke boodschap over te brengen.         

De setting is vertrouwd: we zitten met z’n vijven aan tafel, vier politiemensen en ik. Ik, zoals altijd, met pen en papier in de aanslag om de veranderverhalen binnen de politie op te diepen. Maar vandaag loopt het anders. ‘Doe je notitieboek maar weg’, zegt de dagvoorzitter. ‘Deze ochtend gaan we gewoon even vrijuit praten. Niet vanuit onze functies of rollen, maar gewoon als ons zélf. Jij ook, als je het goed vindt; dan ben je even geen journalist.’

Soms vallen kwartjes bij mij langzaam. Tijdens een Logeion-bijeenkomst over greenwashing hoorde ik meerdere keren “duurzaamheid is een luxe” uit de mond rollen van Toy Hertogh, directeur van het jonge bedrijf WeGo. De eerste keer dacht ik het verkeerd gehoord te hebben. De tweede keer was ik te verbijsterd om te reageren. Omdat zijn uitspraak blijft na-etteren en ik dit frame écht de wereld uit wil helpen, beweer ik hier luidkeels het tegendeel: duurzaamheid is een noodzaak.

Ooit keek ik naar een interview met componist/dirigent Reinbert de Leeuw. Wat een begeesterde man! Een en al bezieling en passie voor muziek. Prachtig om te zien. Ik genoot en reisde gemakkelijk mee in zijn verhaal. Tot de interviewer hem vroeg of hij verliefd was geweest op een actrice waar ze over spraken. Daar trok De Leeuw de grens. Die vraag wilde hij niet beantwoorden. Hij raakte zichtbaar geïrriteerd.

Al jarenlang ga ik met mijn lief op kerstavond naar de bioscoop. Dan willen we een écht kerstverhaal zien. Negen van de tien keer is het een liefdesverhaal. Wij zijn gek op de liefde. Liefde staat voor ons voor verbinding. In 2016 kozen we voor de nieuwste film van Will Smith: Collateral Beauty. Prachtig! Het verhaal trof ons recht in het hart. In eerste instantie veegde ik in die donkere bioscoopzaal de tranen nog van mijn wangen. Al snel wist ik, dit heeft geen enkele zin. Dan maar een natte hals! 

Irritatiespier

Je hebt ze nu eenmaal, van die mensen waar je een stuiver in gooit en waar voor een euro aan info uitkomt. Of het nou een meneer is die staat te wachten bij de bushalte en zich een tikkeltje eenzaam voelt, een caissière bij de supermarkt die verlegen zit om een praatje, een net-iets-te-gezellige tante of oom tijdens een toch al niet zo succesvolle familieverjaardag of jijzelf die in het midden van een verhaal naar adem moet happen, al had je jezelf nog zo voorgenomen het dit keer écht rustig aan te doen.