Waarom storytelling en veiligheid hand in hand gaan.
Zeven waardevolle uitgangspunten voor een veilige vertelsetting.

Auteur: Manon de Groot- van Gelder, buro ROOD en De Storytelling Fabriek

Zomer 2017. In een soort ‘over de streep’ achtige setting onderzoeken we tijdens een Storytellinggilde bijeenkomst een aantal stellingen. Eén van die stellingen is iets in de trant van: “als je een verhaal vertelt leg je jezelf in de waagschaal”. Met een lichte verbazing zie ik de meerderheid van mijn storytellingcollega’s zonder enige twijfel over de streep stappen. Ze zijn het ermee eens. En ik denk; “Hee…dat is interessant. Een waagschaal, dat klinkt toch een beetje alsof je zelf het heft niet meer in eigen handen hebt, iets op het spel zet…terwijl verhalen delen juist zoveel kan opleveren." Ik besluit niet over de streep te stappen. 

Winter 2000. De nacht van de millenniumwisseling. Na een flinke avond doorhalen gaan mijn stapmaatje en ik eindelijk naar bed. Ik woon in een soort Hans en Grietje huisje aan de Hoefkade in Den Haag. Gek genoeg bestaat dit minihuisje uit twee verdiepingen. Je kan er nauwelijks rechtop staan, maar het zijn wel twee verdiepingen. De tinyhouses van tegenwoordig zijn er niks bij. Ik ga naar boven en mijn stapmaatje maakt het zich gemakkelijk op de slaapbank, ongeveer het enige meubelstuk dat in het woonkamertje past. Ik voel me een beetje duizelig. Op een millenniumwisseling mag er wat gedronken worden en dat hebben we dan ook gedaan. Ik doe verwoede pogingen om in slaap te vallen. Net op het moment dat dit eindelijk lijkt te gaan lukken hoor ik, uit het niks, een oorverdovend kabaal.

_{Auteur: Sigrid van Iersel in samenwerking met Lausanne Mies, Marieke Smith- de Jong, Theo Hendriks, Gea Koren en Manon de Groot-van Gelder van het Storytelling Gilde.}

De toepassingen van verhalen in organisaties nemen steeds verder toe, maar veranderen ook van karakter. Hierbij beschrijven we wat we op dit moment zien gebeuren in organisaties op het gebied van storytelling, verdeeld over zes categorieën. En dit zijn ook de trends die zich voortzetten in 2019.

5 handige tips om vol vertrouwen en comfortabel te vertellen

Koudwatervrees

Vlak voordat ik het toneel op ga, wil ik heel graag dood. Echt waar. Van zweetaanval tot kotsreflex, het komt allemaal in rap tempo voorbij zodra dat spreekwoordelijke doek op gaat. En dat is op z’n zachtst gezegd jammer, want als theatermaker is nou juist die bühne een essentieel onderdeel van m’n vak. Op een bepaalde manier werkt het voor mij net als met zwemmen. Ik ben een heuse waterrat, maar ik heb giga last van koudwatervrees.  Eenmaal aan het zwemmen kan ik niks bedenken wat ik liever doe.

‘Hoe ziet de wereld eruit als niemand je voorkauwt wat je moet doen? Dan is het aan jou om je koers te bepalen. Wat die koers is, ontdek je puur door te ontdekken en te leren. Alleen en met anderen’.

Deze regels schreef ik jaren geleden tijdens een verandertraject van de politie. Medewerkers waren met elkaar nieuwe organisatievormen aan het ontwikkelen en leerden dat dat alleen lukt als je je routines durft los te laten.

De setting is vertrouwd: we zitten met z’n vijven aan tafel, vier politiemensen en ik. Ik, zoals altijd, met pen en papier in de aanslag om de veranderverhalen binnen de politie op te diepen. Maar vandaag loopt het anders. ‘Doe je notitieboek maar weg’, zegt de dagvoorzitter. ‘Deze ochtend gaan we gewoon even vrijuit praten. Niet vanuit onze functies of rollen, maar gewoon als ons zélf. Jij ook, als je het goed vindt; dan ben je even geen journalist.’

Ooit keek ik naar een interview met componist/dirigent Reinbert de Leeuw. Wat een begeesterde man! Een en al bezieling en passie voor muziek. Prachtig om te zien. Ik genoot en reisde gemakkelijk mee in zijn verhaal. Tot de interviewer hem vroeg of hij verliefd was geweest op een actrice waar ze over spraken. Daar trok De Leeuw de grens. Die vraag wilde hij niet beantwoorden. Hij raakte zichtbaar geïrriteerd.