Eindelijk is het moment daar. Je hebt genoeg gespaard en dat buitenkansje doet zich voor: je kunt een eigen plekje kopen! Ik weet nog wel goed het moment dat ik mijn eerste appartement ging kopen. De ene na de andere verrassing (lees obstakel) verscheen op mijn pad. Nu, jaren later, kijk ik er met een glimlach op terug. Destijds voelde het echter als een heus avontuur. Ik begaf me in een compleet nieuwe omgeving en ik sprong met beide voeten maar al te graag in het diepe.
Zoals je misschien wel merkt ben ik wat melancholisch. Ik heb daar altijd last van rond deze periode van het jaar. Rond de feestdagen en de jaarwisseling betrap ik mezelf er regelmatig op dat ik aan het terugblikken ben. Niet alleen wat er het huidige jaar allemaal gebeurd is. Ook denk ik terug aan bijzondere, indrukwekkende momenten. Vervolgens deel ik die verhalen met iedereen die daarvoor open staat. Vandaag vertel ik je daarom mijn verhaal over mijn eerste appartement kopen.
Zelf de handen uit de mouwen steken
Inmiddels is het alweer ruim 7 jaar geleden. Destijds was ik 24 jaar oud en samen met mijn vriend besloot ik een appartement te kopen in Amsterdam. Zoals je kunt voorstellen is dat geen makkelijke opgave. Daarom hadden we van tevoren extreem goed gespaard. Met een klein beetje mazzel en geluk was ons doel uiteindelijk bereikt. Persoonlijk had ik last van veel stress tot het moment dat de hypotheek en de koopovereenkomst getekend was. Toen we de sleutels hadden, konden we dan eindelijk aan de slag. Omdat al ons spaargeld in de aankoop was gegaan, besloten we zelf het een en ander te verbouwen. Dat was behoorlijk pittig.
Ben je bekend met de wet van Murphy? Dat komt er eigenlijk op neer dat alles wat mis kan gaan, ook mis gaat. Zo verliep voor mijn gevoel de verbouwing ook. Iedere woning kampt wel met wat verborgen gebreken, maar dit had ik persoonlijk niet helemaal verwacht. Zo bleek de gasleiding aan vervanging toe te zijn toen we voor een nieuwe keuken aan het kijken waren. Vervolgens bleek dat de CV-ketel ook niet helemaal in orde was – en zo ging het maar door. Zoals ik al zei, inmiddels zie ik de humour er wel van in. Bovendien ben ik wel een aantal wijsheden rijker!
De nieuwe buren
Tijdens het verbouwen moesten we ook ineens rekening houden met diverse regels. Daar kwamen we voor het mooie iets te laat achter. Ineens stond de VvE Beheerder Amsterdam bij ons op de stoep. Hij kwam ons even welkom heten en vragen of we het reglement al ontvangen hadden. Toen hij onze verbaasde gezichten zag, viel het kwartje. Wij waren niet op de hoogte gebracht door de vorige bewoner. Gelukkig was de man ontzettend aardig en nam hij de tijd om alles even met ons door te nemen. Hierdoor konden we alsnog voorkomen dat we als vervelende nieuwe buren werden gezien door de rest!
Voor nu houd ik me verhaal tot hier. Ik hoop dat je het leuk vond om te lezen. Vanwege privacy-redenen kan ik helaas niet dieper in details treden, maar ik neem aan dat jullie dat niet al te erg vinden. Hopelijk heb je iets aan mijn ervaringen. Ik wens je in ieder geval alvast een gelukkig nieuwjaar!